برای ...

 

 

 

 

من

     برای صلح

               می جنگم

 

تو

    برای صلح

             می جنگی

 

او

    برای صلح

            می جنگد

 

 

ما برای صلح می جنگیم

 

شما برای صلح می جنگید

 

آن ها

         برای صلح

                     می جنگند

 

 

 

 

 

سه گانه

 

 

                                                    - برای خودم

مرگ

فاصله ی انگشتان من است

وقتی

درست به روبه رو

اشاره می کنند

                          

                                                              - بشکن

 

برای سنگ

فرقی نمی کند

اینجا

آنجا

هرجا که باشد

فرقی را می شکند

                                                  

 

                                                       - فقط می کشم

 

شب را که می کشم

می شود صبح

بعد

آن قدر می کشم

تا تمام مدادهای رنگی ام

سیاه شوند

 

 

 

شعرمن در" مرور"

متن نو

 

 

      شعری از من در متن نو

کندو

 

            شعری از من در" کندو "

شعر

 

 

 

به در نگاه می کنم

پنجره می لرزد

وقاب عکس

تکان می خورد

یکی می خواهد ازاین قاب بیرون بپرد

حالا

به هرچه نگاه می کنم

می شود خودم

 

به آب فکر می کنم

اتاق شکل ماهی می شود

ومن می شوم تور

در چشم های تشنه ی من

چشمه هم تشنه است

وتا سر می چرخانم

کوه

مثل قوچی وحشی

می دود

 

طبیعت دل من

آن قدر طبیعی می تپد

که جای پای مورچه ای حتا

در آن پیداست

 

شب

که من کلید خانه ام را گم می کنم

با تکیه کلام ستارگان

ورد می خوانم در گوش اتاق

نه این که جادوگرم

اما

این کلمات به من یاد داده اند

خیلی کارها می شود کرد

مثل همین حالا

که به در نگاه می کنم

وپنجره می خواهد از حسودی بترکد

 

از چشم های تو حتا

می شود دریا ساخت

ورفت روی مژه هایت نشست

پاروزد تا  پنج  صبح

 

 با این کلمات

می شود موهای تورا پیچاند

ومثل جاده ی چالوس

از بالایش لیز خورد

 

با سوزنی به قطر هیچ

بادبادک های خیال تورا

می ترکانم

 

 

وقتی

پای این کلمات در میان باشد

دیگر منی نیست که با تو کل کل کند  

 

 

زمزمه

 

 

شب

شاخه ی عریان بعدازظهری است  – مات –

عریان کوچه پس کوچه هایی سرد

وغروب

بهانه ای ست برای عاشقانه سرودن

وعشق

حرف جدیدی نیست که نفهمی

اما عشق

فهمیدنی نیست – نفهم !-

فقط تورا میان موهاوچشم های زن

رها می کند

تازه می شوی نخستین لحظه ی آفرینش

می ایستی وبا تمام انگشت هایت

خودت را

روی تنه ی عریان بعداز ظهری تاریک

نقاشی می کنی

وبعد

می زنی به کوچه ای که چپش می خوانند

وچنان چپک می زنی

که چندچنار آن طرف تراز خانه ی زن

فرود می آیی

دیدار ما حواله می شود به شب

شبی دیگر

حوالی درختی دیگر

روی چین های دامنی دیگر

وتو

نقش انسان بالدار می شوی

بال در بال اهورا

ومن

که عاشقانه تو را  “ دوست ”  می نامم

چنان هوای دلم ابری است

که باران

امان نمی دهد چتر باز کنم

وتو شعری می شوی

چکیده از کلماتی خیس

در زمینه ی سپید این صفحه

با ته لهجه ای جنوبی

شرجی زده ی خرما پزان نیمه ی شهریور 

سیبی که جاذبه ندارد

 

 

 

درمن سیبی است

گاز که می زنم

قانون جاذبه برهم می خورد

نمی افتد که

فقط مرا بالای درخت نگه می دارد

تاهی نگاه کنم

به جاذبه ای که در من نیست

وموج بزنم شبیه سرمه ای

که لابلای مژه هایت نشسته است

گاز که می زنم

- قانون سرش نمی شود که -

ومی رسد به وضعیت زردی

که سال هاست به آن خو گرفته است

این قرمز وارونه ی سیبی است

وقتی گاز می زنم

شبیه دودی سیاه

میان آسمان و زمین می ایستد

یعنی قانون جاذبه

                         - کشک -

واز فردا نیوتون باید برود گوسفند بچرد

واز فردا

بشویم پنجره ای

روبه دهان های بسته باز

وزنبیل حوصله مان را

پراز سیب های بی جاذبه کنیم

 

 

سوگوار

"به یاد غلامرضا بروسان که رفتنش بد جوری مرا بهم ریخته وکلافه ام کرده است  "

 

 

ای کاش ندیده بودمت

نخوانده بودمت

ای کاش

این مر گ نزدیک

اندکی صبر می کرد

واین گونه ما راتنها نمی گذاشت

چگونه باور کنم

وقتی

 صدای گرم تو را

می شنوم

ومی بینمت  زندگی  را

بازیچه گرفته ای

 

 

حالا

که مرگ این گونه در دامنت پیچیده است

گلویی تازه کن

به شعر

تا دوباره

لابه لای همین برگ های سرد

تورا

با تمام شتابی که داشتی

به تماشا بنشینم  

حرفی بزرگتراز دهان پنجره

        لیلا کرد بچه دومین مجموعه ی شعرهای خود را روانه ی بازار نشر کرد . این دومین خبر خوشی بود که در حوزه ی شعر دراین هفته به گوش و چشمم رسید . اگر چه فعلن از دیدارهردو کتاب خانم ها چراغ پور و کرد بچه بی نصیب هستم اما امیدوارم هرچه زود تر بتوانم این آثار را از نزدیک در اختیار بگیرم . برای کرد بچه با آن طبع ظریف و احساس صادقانه ی دست نیافتنی ، سربلندی و موفقیت آرزو می کنم .